گروه خانواده و مشاوره- می گویند نوشتن دقیقا مانند (cut and paste) یا همان قیچی کردن و چسباندن یک متن در محیط های نوشتاری رایانه هاست! یعنی شما چیزی را که در ذهن تان باعث نگرانی یا آزارتان شده، با نوشتن روی کاغذ می آورید و از این طریق می توانید از فشارهای روانی آن خلاص شوید. واقعیت این است که وقتی می نویسید، فکرهای تازه ای به ذهن تان خطور می کنند، بعضی از مسائلی که تا چند لحظه قبل لاینحل و پیچیده به نظر می آمدند، ساده می شوند و در نهایت شما خودتان را بهتر می شناسید و همانگونه که هستید، خودتان را می پذیرید و دوست خواهید داشت. در نتیجه این ها، احساس رضایت تان از زندگی بالا خواهد رفت که همین نکته، زمینه ساز موفقیت هایتان خواهد شد. همچنین داشتن دفترچه خاطرات که از قدیم هم مرسوم بوده یکی از چیزهایی است که کمک شایانی در زمینه خودشناسی به شما می کند. فرارو در این باره می نویسد: بنابراین کافی است یک دفترچه تهیه کنید و گام هایی را که در ادامه مطرح می شود بردارید تا با یک «من» تازه رو به رو شوید که برای خودشناسی، خیلی به کمک تان خواهد آمد.
مسائلی که نمی خواهید درباره شان حرف بزنید
چیزهای زیادی هستند که دوست نداریم درباره آن ها با فردی حرف بزنیم و گاهی این فرد شامل حال خودمان هم می شود اما جالب است بدانید دقیقا همین چیزهایی که مرتب سعی می کنیم فکرشان را از خودمان دور کنیم، بخشی از شخصیت و حتی بخشی از ناخودآگاه ما را می سازند. ناخودآگاهی که به راحتی می تواند روی رفتارهای روزمره ما تاثیر بگذارد و حتی گاهی مسیر زندگی مان را عوض کند.
وظیفه ما در مقابل این افکار، کشاندن آن ها به سطح خودآگاه و روراست بودن با شخص خودمان است. برای این کار هم یک راه حل ساده وجود دارد؛ نوشتن! کافی است یک دفترچه بردارید و هرچه می خواهد دل تنگ تان در آن بنویسید. این دل تنگی ها دقیقا شامل همان چیزهایی می شود که شما سعی می کنید از فکر کردن به آن ها فرار کنید. چیزهایی که بخشی از ناراحتی ها و حتی خوشحالی های تان را پنهان کرده اند.
مسائلی که ممکن است مربوط به سال ها پیش باشد، اما همچنان آزارتان بدهد. خودکار را بردارید و شروع به نوشتن آن ها کنید. از تلخ ترین خاطرات کودکی گرفته، تا دعوایی که همین چند روز پیش با همکارتان داشته اید و مرتب از فکر کردن به آن می گریزید.
فقط یادتان باشد تعارف را با خودتان کنار بگذارید و دست از انکار کردن بردارید. باید تمام تلاش تان را بکنید تا ماسکی که شما را از خودتان دور کرده، بردارید و چهره واقعی خودتان را همان طور که هست، ببینید. می توانید برای راحت تر شدن ماجرا یک زمان سنج(تایمر) تنظیم کنید و به خودتان بگویید قرار است طی 10 دقیقه هرچیزی را که به ذهنم می رسد، بنویسم حتی اگر برایم ناخوشایند باشد. خبر خوب این که وقتی نوشتن تان تمام شد، هم روان تان احساس بهتری خواهد داشت و هم می توانید برگه های حاوی خاطرات ناخوشایند را ریزریز کنید و دور بریزید و اصلاً نیازی نیست که دوباره سراغ خواندنشان بروید!
چیزهایی که دوست شان دارید
یکی از مسائلی که به شناخت خود کمک می کند، فهمیدن یک نکته ساده است؛ چه چیزهایی را دوست داریم و از چه چیزهایی بدمان می آید. ممکن است همه دوستان شما عاشق گشت و گذار در دل طبیعت باشند و شما هم مدت ها برای همرنگ شدن با جماعت به آن ها پیوسته باشید، اما در درون واقعاً از این کار خوش تان نیاید و دیدن یک فیلم سینمایی را به پهن کردن سفره در دامان طبیعت ترجیح بدهید ولی وقتی می بینید همه اطرافیان تان این کار را طوری انجام می دهند که انگار انجام ندادنش، مطلوب جمع های دوستی شما نیست، به آن ها می پیوندید.
حتی ممکن است آن قدر در این رفتار ذوب شده باشید که یادتان رفته باشد خودتان چه چیزی را دوست دارید.
این جاست که نوشتن فهرست چیزهایی که دوست شان دارید یا کارهایی که خوشحال تان می کنند به شما کمک می کند تا دوباره خودتان را به خاطر بیاورید و بهتر بشناسید، دفترتان را بردارید و بالای صفحه ای بنویسید چیزهایی که دوست دارم.
علامت دو نقطه جلویش بگذارید و شروع به نوشتن فهرست تان کنید. اگر مدت هاست که خودتان را سرکوب می کنید، احتمالاً فهرست تان در روزهای اول کار، چند گزینه محدود بیشتر نخواهد داشت، اما به مرور و با بیشتر رسیدن به خودتان به گزینه های فهرست خوشحال کننده تان هم اضافه خواهد شد و کم کم از این طریق به شخصیت تان پی می برید.
در مقابل می توانید در انتهای دفترتان فهرستی از چیزها یا حتی آدم هایی که دوست شان ندارید، تهیه کنید. نگران نباشید چون معمولا گزینه های این صفحات اصلا خالی نمی مانند و همین طور ادامه دارند!
در این مرحله هم صداقت نقش بسیار اساسی ایفا می کند و باید تمام تلاش تان را بکنید که به خودتان راست بگویید. شاید اولش کمی سخت باشد اما به مرور زمان متوجه تاثیرات شگرف این روراستی خواهید شد!
ویژگی مثبتی که حواس تان به آن ها نیست
در فرهنگ ما تشکر کردن از افرادی که دوست شان داریم خیلی جا نیفتاده است. معمولا باید مناسبتی باشد تا به فردی بگوییم دوستش داریم و از او به خاطر بودنش ممنون هستیم. این فرد، اما هیچ وقت شامل حال خود ما نمی شود. روز جهانی «من» وجود خارجی ندارد و کمتر زمانی، فردی از خودش تشکر می کند. این کار اگر علنی انجام بشود احتمالا با برچسب خودشیفته مواجه می شود و اگر غیرعلنی باشد، معمولا پشت گوش انداخته خواهد شد؛ بنابراین برای این که یادتان نرود چقدر فوق العاده هستید، داشتن دفتر خاطرات لازم است. لازم است هرازگاهی برای خودتان از خودتان بنویسید؛ به طور مثال بنویسید من احسان، پسر باهوشی هستم، پشتکار زیادی دارم، می توانم باعث شادی خودم و دیگران شوم و خلاصه جملاتی از این قبیل. سعی کنید حداقل 10 ویژگی مثبت خودتان را روی کاغذ بیاورید و بابت آن ها از خداوند تشکر کنید. خودتان را تشویق کنید که به این فهرست، خصلت های خوب دیگری هم اضافه کنید.
توقعات و آرزوهایی که برای خودتان دارید
یکی دیگر از فهرست هایی که لازم است در دفترتان داشته باشید، چیزهایی است که درباره خودتان دوست ندارید؛ به طور مثال ممکن است بگویید من معمولا کار امروز را برای فردا می گذارم و این رفتار باعث ناراحتی خودم و اطرافیانم می شود. در ادامه به جای این که بنویسید کاش این جوری نبودم، این جمله را به کار ببرید: «دوست دارم از حالا به بعد هر کاری را در وقت خودش انجام دهم تا احساس بهتری پیدا کنم.» وقتی از کاش و افعال ماضی استفاده می کنید به ناخودآگاه تان این پیام را می دهید که نمی توانید از پس آن کار بربیایید، برای همین هم آرزویش را می کنید. آرزوها هم معمولا با کاش می آیند و بعضی وقت ها در حد همان آرزو باقی می مانند. در مقابل هر ویژگی درونی که آن را نمی پسندید، جمله تغییر یافته ایده آل تان را هم بنویسید، وقتی رفتارتان هم تغییر پیدا کرد، می توانید با خیال راحت یک ویژگی تازه به فهرست چیزهایی که درباره خودتان دوست دارید، اضافه کنید.
روزنامه خراسان - سلام زندگی
شماره : 19107 - ۱۳۹۴ شنبه ۹ آبان
.png){kind=logo}